Το Τολό είναι πιθανότατα το πιο ανεπτυγμένο τουριστικά χωριό της ευρύτερης περιοχής, κυρίως εξαιτίας της φανταστικής αμμώδους παραλίας του, η οποία φυσικά συνοδεύεται από τις απαραίτητες ταβέρνες, ξενοδοχεία, mini market κ.λπ. Πράγματι κάθε καλοκαίρι κατακλύζεται από τουρίστες, θυμίζοντας σκηνές που βλέπουμε στην βόρεια Κρήτη, την Κέρκυρα ή τη Ρόδο. Ο οικισμός είναι πολύ καινούργιος, δημιουργήθηκε…
Details
Το Βιβάρι είναι ένα μικρό χωριό ψαράδων και το επίνειο του Δρέπανου. Το καλοκαίρι προσελκύει τουρίστες και σκάφη, και ο μικρός προβλήτας του είναι συνεχώς γεμάτος. Δυτικά του Βιβαρίου (φαίνεται στην φωτογραφία) είναι η λιμνοθάλασσα, ένας τόπος αναπαραγωγής των ψαριών αλλά και σταθμός για πολλά και σπάνια αγριοπούλια (κάτι σαν τα ΣΕΑ των αυτοκινητόδρομων). Το…
Details
Η Κοιλάδα είναι ένα ήσυχο ψαροχώρι που τελευταία έχει αναπτυχθεί για δύο λόγους: Πρώτον, προσελκύει σκάφη και τουρίστες εξαιτίας της φυσικής ομορφιάς του και του καλού φαγητού (ψάρι). Δεύτερον προσελκύει όλων των ειδών τα πλεούμενα, επειδή διαθέτει εξαιρετικά ναυπηγεία. Επαγγελματίες της θάλασσας έρχονται για επισκευές ακόμα και από τη Μονεμβασιά. Αν ακολουθήσουμε τον παραλιακό δρόμο…
Details
Το Πόρτο Χέλι είναι ένα πολύ γνωστό θέρετρο που μαζεύει πολλά σκάφη, τόσο για την ομορφιά του όσο και για την ασφάλεια που παρέχει με όλους τους καιρούς. Επίσης, η γενικότερη περιοχή είναι από τις πιο αγαπημένες των Αθηναίων, οι οποίοι έχουν χτίσει εδώ τα εξοχικά τους. Θα έλεγε κανείς ότι το Πόρτο Χέλι τώρα…
Details
Η Ερμιόνη είναι ένας οικισμός που κατοικείται σχεδόν συνεχώς από τα Ομηρικά χρόνια και μάλιστα με το ίδιο ακριβώς όνομα (με εξαίρεση λίγες εκατοντάδες χρόνια), το οποίο το πήρε από τον Ερμίωνα, εγγονό του βασιλιά του Άργους Φορωνέα και ιδρυτή της πόλης. Η πόλη άκμασε στα αρχαία χρόνια κυρίως εξαιτίας της επεξεργασίας και του εμπορίου…
Details
Το νησί της Δοκού είναι ακατοίκητο από την Βυζαντινή εποχή, όμως στα αρχαία χρόνια υπήρχε στο νησί ναυτικός σταθμός και οικισμός, πιθανότατα από το 2500 π.Χ. εξαιτίας της γεωγραφικής θέσης του νησιού σε σχέση με τον Αργολικό και τον Σαρωνικό κόλπο. Ανασκαφές στην Α. Κομμένη Μύτη, το ΒΑ όριο του όρμου Σκίντος, έχουν φέρει στο…
Details
Απέναντι από την Α. Σκύλλαιον (βλέπε φωτό), το ανατολικότερο σημείο της Πελοποννήσου, βρίσκονται δύο μικρές νησίδες, οι Νσις Σπαθί και Νσις Σκυλί. Οι δύο αυτές νησίδες είναι γνωστές με το όνομα Τσελεβίνια από τον 16ο αιώνα, πιθανότατα από τις αρβανίτικες λέξεις «Τσέλιε» (=προσέξτε) και «βένιε» (=έρχονται). Προφανώς οι αρβανίτες της περιοχής είχαν βίγλα στο Σκύλλαιο…
Details
Το νησί του Αγίου Γεωργίου (Σαν Τζώρτζη) είναι ένα άγονο νησί, ορεινό και ακατοίκητο. Δεν έχει κολπώσεις για την καταφυγή σκαφών και σε γενικές γραμμές, οι ακτές του είναι απόκρημνες και τα νερά του βαθιά. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Βέλβινα (Κλασσικά χρόνια) και αναφέρεται από τον Στράβωνα και τον Ηρόδοτο. Στο νησί υπήρχε πόλη η οποία…
Details
Η Παλαιά Επίδαυρος είναι ένα παραλιακό χωριό με αρκετή ζωή και όμορφη φύση γύρω του. Αποτελεί προτίμηση των σκαφών αναψυχής εδώ και πολλά χρόνια, τόσο για την φυσική ομορφιά του όσο και για την αρχαία ιστορία του (αρχαία πόλη, ιερό του Ασκληπιού, αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου). Η αρχαία Επίδαυρος πήρε το όνομα της από τον…
Details
Ο Κόρφος είναι το επίνειο του ορεινού χωριού Σοφικό. Οι κάτοικοι του τελευταίου ασχολούνταν επί πολλά χρόνια με το εμπόριο ρητίνης (ρετσίνι δέντρων) και σταδιακά, ορισμένοι από αυτούς, ίδρυσαν το παραλιακό χωριό του Κόρφου προκειμένου να εμπορεύονται ευκολότερα τα προϊόντα τους. Αργότερα, οι κάτοικοι του στράφηκαν στη αλιεία κι έτσι μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες,…
Details