Στην αρχαιότητα η Αντίπαρος ονομαζόταν «Ωλιαρός», το οποίο σημαίνει βουνό με δάση. Ιστορικοί πιστεύουν πως, λόγω του ονόματος, δεν ήταν νησί αλλά ένα κομμάτι της νήσου Πάρου. Πιθανότατα λόγω γεωγραφικών ανακατατάξεων, ένα μέρος του νησιού βυθίστηκε και έτσι δημιουργήθηκε η Αντίπαρος.
Η πρώτη κατοίκηση του νησιού υπολογίζεται να ήταν από τους Κυκλαδίτες το 4500 π.Χ. Στη νησίδα Σάλαγκο, όπου και ο φανός, ανακαλύφθηκε η μέχρι τώρα αρχαιότερη εγκατάσταση των Κυκλάδων.
Πρώτη αναφορά της Αντίπαρου με το όνομα που έχει σήμερα έγινε τον 13 αιώνα μ.Χ.
Από την αρχή των Βυζαντινών χρόνων έως την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς (1453 μ.Χ.) η Αντίπαρος δεχόταν πολλές πειρατικές επιδρομές. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453 μ.Χ.) η Αντίπαρος, όπως και πολλά άλλα νησιά του Αιγαίου, περνάει στα χέρια των Οθωμανών.
Ένα από τα πιο φημισμένα αξιοθέατα είναι το σπήλαιο της Αντίπαρου, το οποίο θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα του κόσμου. Στην είσοδό του έχει ένα μικρό εκκλησάκι (Αγίου Γεώργιου) και ξεκινάει κατεβαίνοντας 70μ, μετά μπαίνει σε ένα άνοιγμα 45μ x 35μ και ύψος 25μ. Το σπήλαιο αυτό βρίσκεται 7 χλμ νότια από την Αντίπαρο (πόλη).
