Οθωνοί
Στην αρχαιότητα οι Οθωνοί, είχε ονόματα όπως Οθρωνός, Οθωνοί και Θωρονός. Αρχικά, Οθωνοί ονομάζονταν όλα τα Διαπόντια νησιά, όμως με τα χρόνια η ονομασία παρέμεινε μονάχα για το μεγαλύτερο από αυτά. Για ένα διάστημα, πήρε το όνομα «Φάρος», πιθανόν λόγω σχήματος, αν φανταστούμε το ΝΔ και ΒΔ κομμάτι του νησιού να είναι το έδαφος / βάση του φάρου και το ΒΑ κομμάτι να είναι ο πύργος του (ένας χάρτης θα βοηθούσε την φαντασία μας).
Σε γενικές γραμμές δεν γνωρίζουμε πολλά για τα Διαπόντια νησιά, καθώς ζούσαν πάντα στην σκιά της ιστορικής Κέρκυρας και ελάχιστα αναφέρονταν στα συγγράμματα.
Κατά την διάρκεια της Ομηρικής εποχής (περί 13ο – 12ο αιώνα π.Χ.), οι Οθωνοί ήταν το νησί της Καλυψώς και είχε το όνομα Ωγυγία. Τον 12ο αιώνα π.Χ., οι Οθωνοί αποικήθηκαν από τον Βασιλιά Αβάντων της Εύβοιας, Ελεφήνωρ.
Από τον 11ο έως τον 6ο αιώνα π.Χ., το νησί ερημώθηκε πιθανότατα εξαιτίας πειρατικών επιδρομών. Από τον 5ο αιώνα π.Χ., κατόπιν της ναυμαχίας της Ναυπακτίας (429 π.Χ.), το νησί κατοικήθηκε ξανά και ανέπτυξε αρκετά την καλλιέργεια, χρησιμοποιώντας μάλιστα το απέναντι νησί Μαθράκι ως γεωργικές εκτάσεις.
Στα Ρωμαϊκά χρόνια και Βυζαντινά χρόνια, οι Οθωνοί ερημώθηκαν πάλι λόγω των πειρατικών επιδρομών. Τον 14ο αιώνα μ.Χ. το νησί Οθωνοί, μαζί με τα υπόλοιπα Διαπόντια, δόθηκε σαν δώρο από τον Κάρολο Γ’ στον Κερκυραίο Θεόδωρο Σκαλίτη. Από τότε, ξεκίνησε ο αποικισμός του νησιού από τους κάτοικους της Κέρκυρας.
Όταν το νησί πέρασε στα χέρια των Βενετών στα μέσα του 16ου αιώνα μ.Χ., οι Βενετοί έφτιαξαν ένα κάστρο για να αμυνθούν από τις εχθρικές επιθέσεις (κυρίως από πειρατές). Το κάστρο απέτρεψε πολλές εχθρικές επιθέσεις μέχρι τα τέλη του 18ο αιώνα μ.Χ. Το 1797 οι Γάλλοι έκαναν μια τελευταία μεγάλη επίθεση στο κάστρο, όπου και καταστράφηκε (τα ερείπιά του υπάρχουν μέχρι σήμερα).
Οι Οθωνοί δεν έμειναν για πολύ στα χέρια των Γάλλων. Το 1814 πήραν το νησί οι Άγγλοι, οι οποίοι πρόσφεραν προστασία από τους Γάλλους έως το 1864. Οι Άγγλοι όπως και οι Βενετοί πριν από αυτούς, έφτιαξαν νοσοκομεία, έδιναν λεφτά στους γεωργούς του νησιού και πρόσφεραν προστασία από άλλα κράτη. Το 1864, τα Διαπόντια νησιά ενώθηκαν με την Ελλάδα.
Οι Οθωνοί μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα, είχαν πληθυσμό πάνω από 1000 άτομα, όμως οι δύο μεγάλοι πόλεμοι και οι σκληρές συνθήκες, όπως και η αδυναμία της φτωχής Ελλάδας να υποστηρίξει τα ακριτικά παιδιά της, οδήγησαν στην απογραφή του 2011 σε κάτω από 100 μόνιμους κατοίκους (οι οποίοι το χειμώνα γίνονται 30 – 40).
Αξιοθέατα: Υπάρχουν πολλά μονοπάτια στα καταπράσινα δάση του νησιού, το οποία αξίζει να τα περπατήσετε. Υπάρχουν, επίσης, πολλές Βυζαντινές εκκλησίες, διάσπαρτες σε όλο το νησί.
Μαθράκι
Στους παλαιούς χάρτες, το Μαθράκι είχε το όνομα «Σαμοθράκη» και «Μαλθάκη». Η λέξη «Μαλθάκη» στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «κάρβουνο», και το νησί πήρε όνομα αυτό επειδή είχε πολλά κάρβουνα.
Σε γενικές γραμμές, η ιστορία του νησιού ακολούθησε την ιστορία των Οθωνών, αυτοί άλλωστε ήταν και οι πρώτοι του κάτοικοι. Υπήρξε έρημο για πολλά χρόνια μέχρι περίπου τον 17ο αιώνα μ.Χ., όταν ήρθαν άποικοι από τους Παξούς και από την Ήπειρο (προηγουμένως χρησιμοποιούνταν μόνο για καλλιέργεια).
Αξιοθέατα: Στο Μαθράκι θα βρούμε πολλά μονοπάτια που διασχίζουν τα δάση του και την πυκνή του βλάστηση. Υπάρχουν επίσης 2 επισκέψιμες εκκλησίες, η μια βρίσκεται στο Β μέρος του νησιού και η άλλη στο Ν.
Ερεικούσα
Παλαιότερα ονομαζόταν Μερλέρα ή Μερλέρε, το οποίο βγαίνει από την Ιταλική λέξη Merlera (όνομα, δεν σημαίνει κάτι)
Η ιστορία του νησιού παραμένει άγνωστη μέχρι και σήμερα. Όμως, έχει χαρακτηριστεί «το νησί των ηρώων», διότι κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου, οι κάτοικοι του νησιού έσωσαν πολλές Εβραϊκές οικογένειες, κρύβοντας τους από τους Ναζί, δίνοντας τους φαΐ και στέγη.
Αξιοθέατα: Το νησί είναι καταπράσινο, με καλά μονοπάτια που οδηγούν γύρω από το νησί σε 2 – 3 ώρες. Η Αγία Τριάδα είναι μια όμορφη εκκλησία κοντά στο λιμάνι της Ερεικούσας, που μπορούμε να επισκεφτούμε.
