Το νησί της Δοκού είναι ακατοίκητο από την Βυζαντινή εποχή, όμως στα αρχαία χρόνια υπήρχε στο νησί ναυτικός σταθμός και οικισμός, πιθανότατα από το 2500 π.Χ. εξαιτίας της γεωγραφικής θέσης του νησιού σε σχέση με τον Αργολικό και τον Σαρωνικό κόλπο.
Ανασκαφές στην Α. Κομμένη Μύτη, το ΒΑ όριο του όρμου Σκίντος, έχουν φέρει στο φως την ύπαρξη οικισμού της Μυκηναϊκής περιόδου (1300 – 1200 π.Χ.). Τέλος, στο νησί υπάρχουν τα ερείπια βυζαντινού φρουρίου και βασιλικής εκκλησίας, πάνω στο λόφο που βλέπει τον Ο. Σκίντο.
Το 1975, ο Αμερικανός αρχαιολόγος Πήτερ Θρόκμορτον βούτηξε στο ακρωτήρι της Κομμένης Μύτης και σε βάθος 25 – 30μ ανακάλυψε το αρχαιότερο ναυάγιο στον κόσμο: ένα εμπορικό πλοίο της 2ης Πρωτοελλαδικής εποχής (2200 – 2300 π.Χ.), με το φορτίο του σχεδόν άθικτο. Το ίδιο το πλοίο δεν βρέθηκε, μιας και το ξύλο δεν αντέχει 4300 χρόνια (!) στο βυθό της θάλασσας, όμως εκτός του φορτίου από αμφορείς και διάφορα σκεύη καθημερινής χρήσης, βρέθηκαν εργαλεία, υπολείμματα του εξαρτισμού του πλοίου και δύο πέτρινες άγκυρες, πρόχειρα πελεκημένες με πέτρινο εργαλείο και τρύπα για το πέρασμα σχοινιού. Οι ειδικοί πιστεύουν πως το πλοίο δεν πρόλαβε να αποπλεύσει από το αγκυροβόλιο του, όταν ξαφνικά ξέσπασε πολύ δυνατός πουνέντης.
Ο όρμος Σκίντος είναι το μοναδικό φυσικό λιμάνι της Δοκού και χρησιμοποιήθηκε από τους Υδραίους κατά την Επανάσταση του 1821. Η είσοδος στον όρμο απαγορευόταν μέχρι το 2017, καθώς στην περιοχή εργάζονταν αρχαιολόγοι στο ναυάγιο της Δοκού.
