Η Κως είναι το νησί του πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη (μέσα 5ου – μέσα 4ου αιώνα π.Χ.). Το όνομα του νησιού είναι Κως από την αρχαιότητα. Ευρήματα στο σπήλαιο Άσπρη Πέτρα (νότια του Κεφάλου) αποδεικνύουν κατοίκηση από την πρώιμη νεολιθική εποχή (4000 π.Χ.). Οι Μινωίτες από την Κρήτη ήρθαν γύρω στον 15ο αιώνα π.Χ. και αποίκισαν το νησί. Στη συνέχεια ήρθαν οι Αχαιοί από την Επίδαυρο και τέλος οι Δωριείς.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο ημίθεος Ηρακλής έφτασε στο νησί και παντρεύτηκε την πριγκίπισσα της Κω Χαλκιόπη, η οποία γέννησε τον Θεσσαλό (μετέπειτα βασιλιά της Νισύρου, της Καλύμνου και της Λέρου). Οι γιοι του Θεσσαλού, Αντίφος και Φείδιππος, έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο (12ος αιώνας π.Χ.) ως αρχηγοί με 30 πλοία (από την Κως, τη Λέρο, την Κάλυμνο, τη Νίσυρο και τον Κώστα). Τον 7ο αιώνα π.Χ., το νησί ίδρυσε τη “Δωρική Εξάπολη” μαζί με τις πόλεις Ιαλυσός, Κάμειρος και Λίνδος της Ρόδου και Κνίδος και Αλικαρνασσός της απέναντι Μικράς Ασίας, η οποία ήταν επίσης μια πολιτική συμμαχία.
Η πρώτη πρωτεύουσα του νησιού ήταν η Αστυπάλαια, η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς από σεισμό στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα. Η πόλη αυτή βρισκόταν λίγο νοτιότερα από το σημερινό χωριό Κέφαλος και είχε το λιμάνι της στο σημερινό Καμάρι. Η πόλη Κως και μετέπειτα πρωτεύουσα του νησιού, μέχρι σήμερα, προέκυψε από την ένωση μικρότερων οικισμών, στα μέσα του 4ου αιώνα.
Προς τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. το νησί καταλήφθηκε από τους Πέρσες, γι’ αυτό και 5 πλοία της Κως πήραν μέρος και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.). Αργότερα, η Κως ήταν μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας.
Στην Αστυπάλαια της Κω γεννήθηκε το 460 π.Χ. ο μεγάλος γιατρός της αρχαιότητας Ιπποκράτης, ο οποίος ήταν ο πρώτος που κατηγοριοποίησε τις μεθόδους διάγνωσης και συνέστησε θεραπείες στους ασθενείς του. Για το λόγο αυτό είναι παγκοσμίως γνωστός ως ο “πατέρας της ιατρικής”. Από την εποχή του άρχισε η εκτόπιση των διαφόρων κομπογιαννιτών που ασκούσαν την ιατρική. Αυτός ο μεγάλος γιατρός ήταν υπεράνω χρημάτων και σεμνός και δίδαξε πολλούς μελλοντικούς γιατρούς. Στο τέλος της ζωής του έζησε στη Λάρισα της Θεσσαλίας, όπου πέθανε σε ηλικία 104 ετών. Ο τάφος του επιβίωσε μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, δηλαδή μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, και το μνημείο που έγραφε το όνομα του μεγάλου γιατρού από την Κω, βρισκόταν στο σπίτι του Τούρκου μπέη (μαρτυρίες).
Τον 4ο αιώνα π.Χ. το νησί άκμασε. Οι κάτοικοί του έφτασαν τους 160.000 σε αριθμό. Στα τέλη του αιώνα, το νησί συμμάχησε με τη Μακεδονία. Κατόπιν, ήρθε η ρωμαϊκή κυριαρχία (όταν πολλοί θησαυροί αφαιρέθηκαν και μεταφέρθηκαν στην Ιταλία) και από τον 4ο αιώνα μ.Χ. το νησί ανήκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Από τον 5ο έως τον 12ο αιώνα, το νησί υπέστη πολλές λεηλατείς επιδρομές από τους Βάνδαλους, τους Βησιγότθους, τους Σλάβους, τους Άραβες, τους Σαρακηνούς, τους Νορμανδούς και τους Σταυροφόρους και τελικά κατέληξε στα χέρια των Φράγκων (μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1204).
Από τον 14ο αιώνα μ.Χ., το νησί ανήκε για δύο αιώνες στους ιππότες του Αγίου Ιωάννη από τη Ρόδο. Στις αρχές του 16ου αιώνα, οι ιππότες έκαναν συμφωνία με τους Τούρκους και παρέδωσαν το νησί, φεύγοντας προς τη Δύση μαζί με πλούτη. Στη συνέχεια το νησί υπέστη διωγμούς, μαζικές απαγωγές παιδιών, σφαγές και ανελέητες απαιτήσεις από τους Τούρκους. Μεταξύ των μαρτύρων ήταν ο Ιωάννης Ναύκληρος που κάηκε ζωντανός επειδή δεν απαρνήθηκε την πίστη του για να γίνει μουσουλμάνος και οι 92 γέροντες του νησιού, οι οποίοι κρεμάστηκαν στον πλάτανο του Ιπποκράτη, καθώς οι Τούρκοι έμαθαν ότι ο λαός είχε προσφέρει βοήθεια στους άλλους Έλληνες κατά τη διάρκεια των απελευθερωτικών πολέμων. Οι Ιταλοί κατέλαβαν την Κω, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, στις αρχές του 20ου αιώνα. Έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία και άνοιξαν στη θέση τους ιταλικά σχολεία, απαγόρευσαν σε οποιονδήποτε να γίνει ορθόδοξος ιερέας και προώθησαν τον καθολικισμό, αλλά διόρθωσαν ταυτόχρονα και το σχέδιο της πόλης και έχτισαν δρόμους. Το νησί επανενώθηκε τελικά με τη μητέρα Ελλάδα το 1948.
Αξιοθέατα: Η πόλη είναι γεμάτη από μνημεία που σηματοδοτούν όλες τις ηλικίες της, όπως ο αιώνιος πλάτανος του Ιπποκράτη (περίμετρος κορμού 16 μέτρα, ο πατέρας της ιατρικής δίδασκε κάτω από τη σκιά του), τα ερείπια της αρχαίας πόλης, η ρωμαϊκή οικία, το σπίτι της Ευρώπης, το Κάστρο των Ιπποτών, το Τζαμί, οι πολυάριθμες εκκλησίες, τα ιταλικά κτίρια (από την εποχή της Ιταλοκρατίας στις αρχές του 20ου αιώνα) και πολλά άλλα. Τα περισσότερα από αυτά μπορείτε να τα επισκεφθείτε με το δημοτικό τρένο, το οποίο κάνει το γύρο της πόλης και ταυτόχρονα παρέχει ξεναγό στους επιβάτες του. Οι δρόμοι της πόλης είναι άνετοι, με τη σκιά των δέντρων και τα λουλούδια της να δίνουν μια ευχάριστη εικόνα. Το ποδήλατο είναι το πιο συνηθισμένο μέσο μεταφοράς, καθώς η πόλη είναι επίπεδη, και μάλιστα σε ορισμένα σημεία υπάρχουν ειδικοί ποδηλατόδρομοι. Η Κως είναι πολύ όμορφη. Καταφέρνει να διατηρήσει το χρώμα της και ταυτόχρονα να έχει έντονο τουριστικό ρεύμα.
Το Ασκληπιείο (22420 28763) είναι ένα συγκλονιστικό μνημείο, το οποίο ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. και προστέθηκαν κτίρια μέχρι τον 2ο αιώνα π.Χ. Εδώ βρισκόταν το μεγαλύτερο θεραπευτικό κέντρο της Ελλάδας καθώς και η Σχολή του Ιπποκράτη.
Θέρμες: Θεραπευτικές πηγές για ρευματισμούς, αρθριτικά και γυναικολογικές παθήσεις.
Ζία: Οικισμός του Ασφένδιου, χτισμένος σε μια τοποθεσία μεγάλης ομορφιάς, όπως σημειώνεται στα τουριστικά φυλλάδια, αλλά και με πολλές γαστρονομικές απολαύσεις. Εν πάση περιπτώσει, ολόκληρη η περιοχή του Ασφένδιου έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέα και μεγάλης ομορφιάς.
Γεύσεις: Στην Κω θα βρείτε ελληνική και διεθνή κουζίνα, ειδικά στις πιο τουριστικές περιοχές. Στα χωριά θα πρέπει να αναζητήσετε αυθεντικές παραδοσιακές γεύσεις. Το κόκκινο τυρί αρωματισμένο με κρασί, είναι ένα νόστιμο σνακ για να συνοδεύσετε το κρασί. Το χύμα κρασί είναι πολύ καλό.
