Το νησί πήρε το όνομα του από τον ήρωα Κέω, γιο του Απόλλωνα και της νύμφης Ροδοέσσης, η παρουσία του οποίου εντοπίζεται στο νησί στις αρχές του 11ου αι. π.Χ. Παλιότερα ονομαζόταν Υδρούσα για τα πολλά νερά και την πυκνή βλάστηση της.
Κατά την μυθολογία, όταν το όνομα του νησιού ήταν ακόμα Υδρούσα, κατοικούσαν οι νύμφες αλλά όταν εγκατέλειψαν το νησί (κυνηγημένες από ένα μυθικό λιοντάρι), ο Σείριος, το λαμπερότερο αστέρι του ουρανού, κατάκαψε όλες τις Κυκλάδες και η Κέα μετατράπηκε σε άνυδρο και ξερό τόπο. Οι κάτοικοι της παρακάλεσαν τον Απόλλωνα να τους βοηθήσει κι αυτός έστειλε τον γιο του Αρισταίο, ο οποίος οργάνωσε το νησί, τους έμαθε τις τέχνες της γεωργίας και τις κτηνοτροφίας, και έφερε τα μελτέμια για να δροσίζονται οι νησιώτες το καλοκαίρι.
Σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα (ίχνη κατοίκησης στη χερσόνησο της Αγίας Ειρήνης και στο χωριό Βουρκάρι), η Κέα κατοικήθηκε από τη Νεολιθική Εποχή. Κατόπιν ήρθαν οι Κάρες, οι Μίνωες από την Κρήτη και μετά οι Ίωνες, τον 11ο αιώνα π.Χ. Οι τελευταίοι ίδρυσαν τις πόλεις Ιουλίς, Καρθία, Κορησσός και Ποιηέσσα, έφεραν την οικονομική άνθηση στο νησί και το έκαναν γνωστό για το ορθό πολιτικό του σύστημα, το οποίο αργότερα τράβηξε την προσοχή του μεγάλου φιλόσοφου Αριστοτέλη.
Ο νομοθέτης Αριστείδης, ο επονομαζόμενος «δίκαιος », καταγόταν από την Κέα και υπήρξε πασίγνωστος σε όλη την Ελλάδα για τους αυστηρούς αλλά πρακτικούς νόμους που έγραψε.
Μετά τα Κλασσικά χρόνια, η Κέα μπαίνει στην Αθηναϊκή Συμμαχία και μέχρι το τέλος της Ρωμαϊκής εποχής (3ο αιώνα μ.Χ.), ακολουθεί την γενικότερη ιστορία της Αθήνας.
Στα Βυζαντινά χρόνια υποφέρει από πειρατικές επιδρομές, και οι κάτοικοι αραιώνουν συνεχώς. Τον 13ο αιώνα μ.Χ. ήρθε στο νησί ο λόγιος ιερωμένος και ιστορικός Νικήτας Ακομινάτος, ο οποίος αναφέρει πως το νησί έχει σκόρπια, αραιή αγροκατοίκηση και πως υπάρχουν ακόμα αρκούδες και αγριογούρουνα.
Το 1789, ο Λάμπρος Κατσώνης φέρνει τον ελληνικό στόλο στο φυσικό λιμάνι του Αγίου Νικολάου και οχυρώνει τον όρμο. Μετά την ναυμαχία της Άνδρου με τους Τούρκους, οι τελευταίοι κάνουν αποκλεισμό στον Κατσώνη ο οποίος ήταν μέσα στον όρμο, όμως αυτός με την Τζιώτισσα γυναίκα του περνούν ένα πλοιάριο από το στενότερο σημείο της βόρειας χερσονήσου, το οποίο ακόμα και σήμερα λέγεται στενό του Λάμπρου, και διαφεύγουν τον κλοιό.
Τριάντα χρόνια αργότερα, στην επανάσταση του 1821, η Κέα έλαβε ενεργό μέρος στην απελευθέρωση και το 1830 ενσωματώθηκε στην Ελλάδα.
Ιουλίς (Κέα, Χώρα): Η πρωτεύουσα του νησιού χτισμένη στην πλαγιά του λόφου και στη θέση της αρχαίας Ιουλίδας. Να επισκεφτούμε το αρχαιολογικό μουσείο, με ευρήματα από προϊστορικούς οικισμούς, τους ιστορικούς χρόνους και τμήματα του ναού της αρχαίας πόλης Καρθαίας (ο Κούρος της Κέας είναι στο Εθνικό Μουσείο της Αθήνας).
Υπάρχουν πολλοί ναοί στην Κέα όπως ο ναός του Πυθίου Απόλλωνα, ο ναός της Αθηνάς και άλλα. Θα δούμε το κάστρο της Αγίας Μαρίνας (Ελληνιστική εποχή 3ος – 1ος αιώνας π.Χ.), και την Μονή της Παναγίας Καστριανής. Τέλος, θα δροσιστούμε ένα μπάνιο σε μια από τις πολλές αμμουδερές παραλίες της όπως Οτζιά, Σπαθί, Ορκός κ.λπ.
