Υπάρχουν πολλές εκδοχές σχετικά με την προέλευση του ονόματος του νησιού. Σύμφωνα με την μυθολογία, ονομάστηκε Κέρκυρα όταν ο θεός Ποσειδώνας άρπαξε την νύμφη Κέρκυρα και την εγκατέστησε στο νησί όπου και γέννησε τον Φαίακα. Ιστορικά, η ονομασία ίσως είναι ιλλυρικής προέλευσης, από την λέξη «Κέρκουρος» που σημαίνει ένα ελαφρύ πλοίο. Στην αρχαιότητα είχε και άλλα ονόματα όπως, «Δρεπάνη» λόγω σχήματος, «Μάκρις» λόγω μήκους και «Σχερία» γιατί η θεά Δήμητρα παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να σταματήσει (σχειν) την ιλύ του ποταμού Θύαμι από απέναντι, και έτσι να αποτραπεί η ένωση του νησιού με την απέναντι ηπειρωτική χώρα.
Στα Βυζαντινά χρόνια ονομαζόταν Κορυφώ, επειδή η ακρόπολη της είχε δύο χαρακτηριστικές κορυφές. Από την Βυζαντινή ονομασία, μέσω παράφρασης, προέκυψε το σημερινό λατινικό όνομα της Κέρκυρας, Corfu.
Στη μυθολογία, ο Ιάσωνας και η Μήδεια έφτασαν εδώ κυνηγημένοι, κατά την επιστροφή τους από την αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος («Αργοναυτικά»), όπου τελικά έμειναν και παντρεύτηκαν. Επίσης, ο Οδυσσέας έφτασε εδώ όπου τον υποδέχτηκε η Ναυσικά, κόρη του βασιλιά Αλκίνοου («Οδύσσεια»).
Ιστορικά, οι Ιλλυριοί πιθανότατα ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της Κέρκυρας μέχρι και τον 8ο αι. π.Χ., όταν μεταξύ 775 – 750 π.Χ. αποικήθηκε από κατοίκους της Ερέτριας. Το 730 π.Χ. οι Κορίνθιοι εκδίωξαν τους Ερετριείς και εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα.
Τα επόμενα χρόνια η Κέρκυρα είχε τεράστια εμπορική και ναυτική ανάπτυξη, κάτι που δεν άρεσε στους Κορινθίους οι οποίοι έστειλαν στόλο για να την (επανα)κυριεύσουν. Μια άλλη παράμετρος της αντιδικίας των δύο πόλεων ήταν πως οι Κερκυραίοι ήθελαν να έχουν δημοκρατία ενώ οι Κορίνθιοι ολιγαρχία. Η ναυμαχία Κερκυραίων – Κορινθίων έγινε το 664 π.Χ. (ο Θουκυδίδης την αναφέρει ως την αρχαιότερη ναυμαχία) και δυστυχώς, η δημοκρατία έχασε.
Στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ., ζήτησε βοήθεια από την Ρώμη για να αντιμετωπίσει τις συνεχείς επιδρομές των πειρατών. Η Ρώμη μάλλον δεν κατάλαβε καλά τι είδους βοήθεια ήθελε η Κέρκυρα, καθώς απάντησε με ρωμαϊκές λεγεώνες οι οποίες εγκαταστάθηκαν στο νησί και άρχισε έτσι η Ρωμαϊκή Περίοδος που κράτησε μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Στην Βυζαντινή περίοδο, το νησί αποδυναμώνεται από διάφορους επιδρομείς όπως οι Βάνδαλοι της Γερμανίας, οι Γότθοι της Ιταλίας και οι Σαρακηνοί της Αραβίας.
Τον 11ο αιώνα μ.Χ., η Κέρκυρα καταλαμβάνεται από τον Νορμανδό Ροβέρτο Γυϊσκάρδο, σύντομα όμως (1147) απελευθερώνεται από τον γενναίο Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μανουήλ Κομνηνό, που στις μάχες «αγωνιζόταν σαν απλός στρατιώτης». Το 1204 περνάει στους Ενετούς και μετά από 8 χρόνια πάλι στους Έλληνες (τότε χτίστηκε το Αγγελόκαστρο).
Στο τέλος του 13ου αιώνα γίνεται κτίση του βασιλιά της Νεάπολης Ιταλίας (σημερινή Νάπολι), όπου και παραμένει για πάνω από 100 χρόνια. Στο τέλος του 14ου αιώνα, όταν η υπόλοιπη Ελλάδα γνώριζε την βιαιότητα του τουρκικού ζυγού, η Κέρκυρα πέρασε στους Ενετούς όπου και έμεινε για όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
Οι Τούρκοι πολλές φορές προσπάθησαν να καταλάβουν το νησί αλλά απέτυχαν. Το 1537, ο διαβόητος αρχιναύαρχος Μπαρμπαρόσα προσπάθησε να κυριεύσει το κάστρο αλλά απέτυχε. Όταν έφυγε από το νησί, πήρε μαζί του δούλους 20000 άτομα της υπαίθρου (σχεδόν το μισό πληθυσμό). Το 1716 πάλι απείλησαν σοβαρά το κάστρο της Κέρκυρας, όμως μια θύελλα κατάστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού στόλου κι έτσι λύθηκε η πολιορκία. Την θύελλα αυτή οι Κερκυραίοι την απέδωσαν σε θαύμα του προστάτη του νησιού, Αγίου Σπυρίδωνα, και από τότε κάθε χρόνο στις 11 Αυγούστου το γιορτάζουν.
Την περίοδο μεταξύ 1800 – 1864 βρισκόταν στα χέρια πρώτα των Γάλλων και μετά των Άγγλων, στο πέρας των οποίων ενώθηκε επιτέλους πάλι με την Ελλάδα.
Σήμερα, η Κέρκυρα είναι ένα πανέμορφο και καταπράσινο νησί, με τεράστια τουριστική ανάπτυξη. Έχει να προσφέρει τα πάντα στον ταξιδιώτη: κοσμοπολίτικη ζωή, θέατρο, μουσική, τέχνη, μουσεία, κάστρα, εκκλησίες αλλά και εκπληκτικές φυσικές ομορφιές, ατελείωτες αμμουδιές, μοναδικά τοπία.
Κέρκυρα: Τον 7ο αιώνα μ.Χ., οι κάτοικοι της πόλης Κέρκυρας εγκατέλειψαν την παλιά πόλη, στην χερσόνησο της Ανάληψης, και έχτισαν την βυζαντινή πόλη εκεί που βρίσκεται η σημερινή. Η τοποθεσία που διάλεξαν ήταν στην οχυρή θέση της δίκορφης χερσονήσου, που είναι σήμερα το Παλαιό Φρούριο (η θέση αυτή ονομάζεται «ακρόπολις» από τον αρχαίο ιστορικό Θουκυδίδη).
Στα Ενετικά χρόνια, οι οχυρωματικές και αμυντικές εργασίες εντείνονται. Αρχικά ενισχύθηκε το βυζαντινό κάστρο που υπήρχε και μετατρέπεται σε νησί, με το άνοιγμα μια διώρυγας που σήμερα την ξέρουμε ως Κόντρα Φόσσα. Μετά χτίστηκαν τείχη με αποτέλεσμα η πόλη να συνεχίσει να αναπτύσσεται έξω από αυτά (το βόρειο μέρος αυτών των τειχών λεγόταν μουράγια). Στη συνέχεια χτίστηκε το νέο φρούριο, δύο ακόμα φρούρια ένα εκ των οποίων χρησιμοποιείται σήμερα σαν Ποινικές Φυλακές, και ο λιμενίσκος Μανδράκι για τον ελλιμενισμό πολεμικών πλοίων.
Τα περισσότερα από τα οχυρωματικά έργα καταστράφηκαν από τους Άγγλους, πριν παραδώσουν την Κέρκυρα το 1864. Η καταστροφή αυτή συμπληρώθηκε από τους βομβαρδισμούς του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τον οποίο ολόκληρες συνοικίες και πάρα πολλά ωραία κτίρια που κοσμούσαν την πόλη καταστράφηκαν. Παρόλα αυτά, ενδεικτικό του πλούσιου παρελθόντος της πόλης, σήμερα μπορούμε να θαυμάσουμε μνημεία από κάθε ιστορική περίοδο της Κέρκυρας, στους δρόμους και τα μουσεία της.
Η πόλη διαθέτει και την μεγαλύτερη και ωραιότερη πλατεία της Ελλάδας, την Σπιανάδα. Την πλατεία πλαισιώνουν εντυπωσιακά κτήρια του 19ου αιώνα και σπάνιες αψιδωτές συστοιχίες. Οφείλει την ύπαρξη της στην ανάγκη να υπάρχει ελεύθερος χώρος μπροστά από το παλιό φρούριο, ώστε να μην αιφνιδιάζει ο εχθρός τους υπερασπιστές του κάστρου και να είναι εκτεθειμένος στα πυρά του φρουρίου.
Η παλιά πόλη οριοθετείται από τα δύο αρχαία φρούρια που με τα ιστορικά τους τείχη την περιβάλλουν, και το περπάτημα σε αυτήν είναι μια εμπειρία από μόνο του. Τα αξιοθέατα της πόλης είναι πολλά, τόσα πολλά που δεν υπάρχει χώρος αρκετός για να τα παρουσιάσουμε.
Λευκίμμη: Είναι ένα από τα πιο μεγάλα χωριά του νησιού της Κέρκυρας. Δεν έχει αναπτυχθεί τουριστικά, κρατάει την δόμηση του και κατοικείται από Κερκυραίους όλο το χρόνο. Είναι ένας τόπος που παρέμεινε στα ήθη και τα έθιμα του παρελθόντος, και γι’ αυτό και μόνο, αξίζει την επίσκεψη.
Κασσιόπη: Ένα από τα πιο τουριστικά ανεπτυγμένα χωριά του βόρειου τμήματος της Κέρκυρας. Χτίστηκε στην αρχαιότητα από ψαράδες. Στην ρωμαϊκή εποχή ήταν ένα εύπορο χωριό καθώς βρισκόταν στην ρότα των πλοίων της εποχής.
Σήμερα είναι ένα γραφικό χωριό με την δική του γοητεία, 2 όρμους με τις παραλίες χωρισμένες από ένα ακρωτήρι και τα ερείπια ενός βυζαντινού κάστρου. Η Κασσιόπη περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση, έχει στο πίσω μέρος το βουνό Παντοκράτορας και τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται σε συνεχή πολιορκία (και κατοχή) από τις ορδές τουριστών όλων των διευθύνσεων, βορρά και νότου, ανατολής και δύσης.
Αχίλλειο: Το ανάκτορο της βασίλισσας τη Αυστρίας Ελισάβετ (Σίσσυ), αλλιώς γνωστή και ως θλιμμένη βασίλισσα. Η ευαίσθητη βασίλισσα μαγεύτηκε από την Κέρκυρα και αφού γνώρισε μια βελτίωση της υγείας της στο νησί, λόγω του κλίματος του, αποφάσισε να χτίσει αυτό το θερινό ανάκτορο για να αποσύρεται και να βυθίζεται στις σκέψεις και τα ποιήματα της. Η αγάπη της προς τον μυθικό ήρωα Αχιλλέα, την ώθησε να το διακοσμήσει ανάλογα και να του δώσει το όνομα του.
Σήμερα, είναι μουσείο το οποίο μπορούμε να επισκεφτούμε, όμως τα τελευταία χρόνια ήταν κλειστό για εργασίες αποκατάστασης. Να τηλεφωνήσουμε πριν πάμε.
