Το Αγκίστρι είναι ένα μικρό νησί ΝΔ της Αίγινας με περίπου 1100 μόνιμους κατοίκους. Το νησί είναι κατάφυτο με πεύκα, έχει ωραιότατο κλίμα, είναι αυθεντικό, ήσυχο και προσφέρεται τόσο για κολύμπι στις ωραίες παραλίες του όσο και για περπάτημα.
Η ιστορία του νησιού ακολουθεί πιστά την ιστορία της νήσου Αίγινας και της γενικότερης περιοχής του Σαρωνικού. Στην αρχαιότητα ήταν μέλος του Βασιλείου της Αίγινας του μυθικού Βασιλιά Αιακού, και είχε την ονομασία Κεκρυφάλεια που σημαίνει «στολισμένη κεφαλή». Δυστυχώς, οι αρχαιολογικές ανασκαφές στο νησί είναι μέχρι σήμερα ελάχιστες κι έτσι δεν γνωρίζουμε πολλά για την αρχαία του ιστορία. Παρόλα αυτά, από ευρήματα που υπάρχουν σήμερα στο Πνευματικό κέντρο Μεγαλοχωρίου, φαίνεται πως το νησί κατοικήθηκε αρχικά γύρω στον 5ο π.Χ. αιώνα από Πελοποννήσιους.
Στα Βυζαντινά χρόνια, αλλά και αργότερα, το νησί υπέφερε από πειρατικές επιδρομές και κατά καιρούς οι κάτοικοι του το εγκατέλειπαν παντελώς (ή εξολοθρεύονταν παντελώς!). Αναφέρεται πως το 14ο αιώνα μ.Χ. εποικείται από Αρβανίτες, όμως τον 17ο αιώνα αδειάζει πάλι. Στο νησί βρίσκεται ο τάφος του αρματολού Μητρομάρα, το όνομα του οποίου έγινε γνωστό στην επανάσταση του 1770 (Ορλωφικά) , αλλά και πριν από αυτήν καθώς η Τούρκοι τον είχαν επικηρυγμένο εξαιτίας των πολλών σκοτωμένων Τούρκων που άφηνε στο διάβα του. Ο έλληνας αγωνιστής κατέφυγε και πέθανε στο νησί στις 15 Φεβρουαρίου 1772.
Ο πληθυσμός του νησιού μέχρι το 1940 ήταν λιγοστός, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο όμως ήρθε η άνθηση. Η σύνδεση δια θαλάσσης με τον Πειραιά βοήθησε σημαντικά σε αυτό. Σήμερα, το νησί παράγει ρετσίνα από πεύκο, ελαιόλαδο, σύκα, κριθάρι και φρούτα, αν και ο κύριος όγκος των εσόδων έρχεται από τον τουρισμό.
